Με μεγάλη χαρά θα συμμετέχω στις εκλογές

Έχουμε μπει στην προεκλογική περίοδο για τα καλά. Πολλοί συμπολίτες μας θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση του λαού κάτω από την σκέπη διάφορων συνδυασμών. Οι αναρτήσεις των υποψηφιών συμβούλων (δημοτικών και περιφερειακών) έχουν κατακλίσει το facebook. Όλοι οι συνδυασμοί υπόσχονται ανάπτυξη, ευημερία, διαφάνεια και άλλα όμορφα στους ψηφοφόρους τους. Παραβλέπουν όμως πως οι μισοί και πλέον από τους ψηφοφόρους τους έχουν γυρίσει την πλάτη.

Δεν θέλω και δεν μπορώ να μιλήσω για όλους αυτούς, θα προσπαθήσω όμως να εκφράσω την δική μου αγανάκτηση και απαξίωση. Το γιατί είναι απλό: δεν θέλω κανένας να με εκπροσωπεί, δεν θέλω κανένας να αποφασίζει για μένα χωρίς εμένα, δεν θέλω κανένας να έχει περισσότερη πληροφόρηση από εμένα για θέματα που αφορούν την καθημερινότητα μου την οικονομική και την βιοτική μου επιβίωση. Δεν θέλω οι αποφάσεις που αφορούν την λειτουργικότητα την ευημερία και την ανάπτυξη του τόπου μου να παίρνονται από την πλειοψηφία των δημοτικών ή των περιφερειακών συμβούλων. Δεν θέλω να γίνονται διαγωνισμοί πίσω από κλειστές πόρτες, δεν θέλω να αποφασίζονται έργα υποδομών σε νυχτερινές ταβέρνες και συνεστιάσεις.

Το κακό ξεκινάει από την “εκπροσώπηση”. Η λέξη αυτή δίνει το δικαίωμα σε αυτόν που την φέρει να κάνει ότι θέλει ανεξάρτητα από τις υποσχέσεις ή τον προγραμματισμό του. Οι εκλογές είναι ένα δικαίωμα που μας επιτρέπει να ορίζουμε τον εκπρόσωπο μας. Το θέατρο του παραλόγου είναι στο πριν και το μετά, γιατί στην προεκλογική περίοδο όλοι (συνήθως επικεφαλής) συζητούν μαζί μας, ζητούν την γνώμη μας, ρωτούν για τις αγωνίες μας και τα θέλω μας. Μας δίνουν την εντύπωση πως θα μας αντιπροσωπεύσουν, πως θα είναι η φωνή μας, πως θα μας ενημερώνουν και θα ζητούν την γνώμη μας και τέλος θα υλοποιούν την δική μας απόφαση. Αυτά όμως ξεχνιούνται από την επομένη των εκλογών. Εκεί τελειώνει η αντιπροσώπευση και έρχεται η εκπροσώπηση. Από την επομένη οι εκλεγμένοι έχουν μια λευκή επιταγή στα χέρια τους και την κάνουν ότι θέλουν. Από εκεί και πέρα ξεχνιέται ο λαός ξεχνιέται ο ψηφοφόρος, οι ανησυχίες του, οι φόβοι του, τα θέλω του πλέον δεν υπάρχουν. Τα λέμε πάλι σε πέντε χρόνια.

Ένα ακόμη ενοχλητικό στοιχείο είναι ο επικεφαλής. Ο ηγέτης, ο πρώτος, αυτός που τα ξέρει όλα και έχει λύση για όλα. Αυτός σκέφτεται και οι άλλοι εκτελούν. Δεν έχει σημασία αν αυτό είναι σωστό ή δίκαιο, λάθος ή άδικο αν το πει ο αρχηγός πρέπει να γίνει. Μου αρέσει η ιδέα της πολιτικής φυσιογνωμίας ή της πολιτικής προσωπικότητας γιατί σίγουρα κάποιοι ξεχωρίζουν για τις ιδέες τους, την αμεσότητα τους και την δυναμική τους. Αυτοί όμως πρέπει να εκφράζονται σε ένα σύνολο και όχι σε μια κλειστή κάστα με ημέτερους. Είναι πασιφανές πως αυτοί που δημιουργούν και ακολουθούν ηγέτες το κάνουν για ίδιον όφελος, όπως άλλωστε και οι ηγέτες. Το προσωπικό συμφέρον στην πολιτική είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των ολιγαρχιών και των δικτατοριών γιατί σε αυτά τα καθεστώτα όλα γίνονται εν κρυπτό από τον λαό. Η πραγματική Δημοκρατία δεν χρειάζεται ηγέτες αλλά προσωπικότητες.

Οι κανόνες της πολιτείας έχουν μετατρέψει την πολιτική σε επάγγελμα και όταν μιλάμε για πολιτεία εννοούμε τους πολιτικούς. Πολιτική όμως είναι η επιστήμη που φροντίζει για το κοινό καλό και αυτό δεν μπορεί να γίνει από επαγγελματίες . Γιατί ο επαγγελματίας θέλει να είναι προστατευμένος σε αυτό που κάνει. Για τον λόγο αυτό έχουμε τόσες πολλές ασυλίες για όλες τις βαθμίδες της πολιτικής. Για τον λόγο αυτό οι προεκλογικές υποσχέσεις δεν έχουν καμία σχέση με τις μετεκλογικές πράξεις. Για τον λόγο αυτό δεν υπάρχει η ανακλητότητα. Για τον λόγο αυτό δημιουργούνται τα πολιτικά τζάκια. Για το λόγο αυτό για να ασχοληθεί κάποιος με την πολιτική χρειάζεται πολλά λεφτά. Ο πολιτικός σήμερα στην Ελλάδα ίσως να είναι το μοναδικό κλειστό επάγγελμα που το κάνει κάποιος γιατί έχει λεφτά ή από κληρονομικότητα.

Σαν πολίτης όμως ανησυχώ για τον τόπο μου, για τα παιδιά μου για την Πατρίδα μου. Δεν θέλω να δώσω άλλες λευκές επιταγές. Είμαι ένας υπερήφανος Έλληνας και δεν δέχομαι να με χειραγωγούν και να με κοροϊδεύουν για να βολεύονται κάποιοι. Θέλω να συμμετέχω στις εκλογές θέλω να ασκήσω το δικαίωμα του ψήφου (δικαιώματα έχεις σε όλα τα πολιτεύματα εκτός από την δημοκρατία, στην οποία είσαι ελεύθερος και δεν τα έχεις ανάγκη) θέλω να βοηθήσω ώστε να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο να φύγουμε από την μιζέρια και την κρίση αξιών που μας κρατάει σε ύφεση τα τελευταία δέκα χρόνια.

Γι αυτό με πολύ μεγάλη μου χαρά θα συμμετείχα ως πολίτης σε ένα σχήμα που θα διοχέτευε πρωτογενώς τις πληροφορίες στον λαό για κάθε θέμα που αφορά την πόλη μου, θα λάμβανε σοβαρά υπόψη την γνώμη του μέσω διαβουλεύσεων ή δημοψηφισμάτων και θα υλοποιούσε τις αποφάσεις του.

Με μεγάλη μου χαρά θα συμμετείχα σε ένα σχήμα που δεν θα έχει κάποιον ηγέτη να μου πει τι θα κάνω, τι θα λέω και να το παίζει πατερούλης αλλά θα αποτελείται από προσωπικότητες οι οποίες θα έθεταν τις ιδέες και τις προτάσεις τους κάθε μια ξεχωριστά στον λαό για να αποφασίσει.

Με μεγάλη μου χαρά θα συμμετείχα σε ένα σχήμα που θα είχε απαραίτητη προϋπόθεση την ανακλητότητα των υποψηφίων όχι από κάποιον αλλά από τον ίδιο τον λαό εάν τον κρίνει ελλιπή ή ασυνεπή προς το όφελος της πόλης.

Με μεγάλη μου χαρά θα συμμετείχα σε ένα σχήμα που θα έχει σαν γνώμονα την Δημοκρατία το κοινό καλό και την Πατρίδα πάνω από προσωπικά οφέλη ηγέτες και επαγγελματίες πολιτικούς.

Λάππας Ελευθέριος

Μέλος ΑΝΤΙ…ΔΡΩ

Έχουμε Δημοκρατία;

Το πιο σίγουρο πράγμα στην Ελλάδα είναι πως ο Ελληνικός λαός δεν εμπιστεύεται καθόλου το πολιτικό προσωπικό. Όχι μόνο την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση αλλά όλους όσους σήμερα θέλουν να ονομάζονται κόμματα, κινήματα, μέτωπα (ή όπως αλλιώς) εσωκοινοβουλευτικά ή εξωκοινοβουλευτικά. Η καθημερινή προπαγάνδα και ο καταιγισμός των πληροφοριών δεν μας αφήνει πλέον περιθώριο να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από το ψέμα παρόλα αυτά όμως είμαστε σίγουροι πως ότι έχει να κάνει με πολιτικές θέσεις και πολιτικούς είναι σάπιο και κρύβει πολλές συναλλαγές που οδηγούν στην ενδυνάμωση των λίγων και στην εξαθλίωση των πολλών. Σαν λαός έχουμε πεισθεί πως όλοι όσοι εμπλέκονται με την πολιτική έχουν σαν σκοπό την προσωπική βόλεψή τους και όχι το κοινό καλό. Είμαστε βέβαιοι πως κανένας “σωτήρας” ή “μεσσίας” δεν θα ενδιαφερθεί για το πόπολο όταν έρθει η ώρα να αναλάβει την εξουσία.

Από την άλλη η εκπαίδευση που λαμβάνουμε ( όχι παιδεία) εδώ και 200 χρόνια μας οδηγεί σε κάποιον “ηγέτη” σε κάποια “πολιτική μορφή” που κάθε φορά θα μας σώζει από την παγίδα ή την κακή διαχείριση που μας έριξαν οι προηγούμενοι. Σε αυτή τη λύση μας οδηγεί η εκπαίδευση που έλαβαν οι παππούδες μας, οι γονείς μας, εμείς, τα παιδιά μας. Οδηγούμαστε σε αυτή τη λύση για ¨προφανείς” λόγους όπως: ο λαός δεν μπορεί να αποφασίσει σωστά, ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να κοιτάει την δουλειά του, η πολιτική είναι ένα επάγγελμα, πολιτικοί γίνονται όσοι έχουν λεφτά, πολιτικοί γίνονται όσοι είναι μορφωμένοι. Έτσι αφήνουμε την τύχη μας και το μέλλον των παιδιών μας σε αυτόκλητους σωτήρες, σε πολιτικούς ηγέτες και σε μεσσίες οι οποίοι δημιουργούνται πάνω στην δική μας θέληση για ανάπτυξη, δικαιοσύνη και ευημερία. Σαν καλοί και δημοκρατικοί “πολίτες” κάνουμε το χρέος μας προς την “δημοκρατία”όταν μας το ζητήσει η εξουσία -δηλ. στις εκλογές – δίνοντας μια λευκή επιταγή σε κάποιον που θα μας καθορίζει το μέλλον και την καθημερινότητα μας με γνώμονα την εμπιστοσύνη στα λεγόμενα του και μόνο. Φυσικά έπειτα από λίγο καιρό καταλαβαίνουμε πως για άλλη μια φορά μας εξαπάτησαν, έτσι για να αισθανθούμε λιγότερο εξαπατημένοι και προδομένοι αφήνουμε τον εαυτό μας να προσβληθεί από το σύνδρομο της Στοκχόλμης δικαιολογώντας τον δυνάστη μας για όλα όσα μας εξαπάτησε και για όλα όσα βλέπουμε πως είναι αντίθετα προς το κοινό καλό άρα και το δικό μας.

Οι πιο καραμπινάτες στιγμές εξαπάτησης τον τελευταίο καιρό είναι:

α) το 2015 με το δημοψήφισμα του Ιουλίου όπου παρ΄ όλη την προσπάθεια των συστημικών ΜΜΕ, των τραπεζών που έκλεισαν, τον εκβιασμό πολλών επιχειρηματιών προς τους εργαζομένους κτλ ο λαός είπε ένα βροντερό ΟΧΙ (63%) στις πολιτικές που ακολουθούνταν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο απόλυτος εξουσιαστής όμως το μετέτρεψε σε ένα υπέρμετρο ΝΑΙ φέρνοντας μας ακόμα πιο σκληρά μέτρα που εξυπηρετούσαν την άρχουσα ευρωπαϊκή και ντόπια ελίτ.

β) από το 2018 μέχρι σήμερα σε όλη την Ελλάδα έχουν γίνει αμέτρητα συλλαλητήρια εναντίον της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας. Στο συλλαλητήριο του Ιανουαρίου (21/1/18) στην Θεσσαλονίκη συγκεντρώθηκαν πάνω από 1εκ. Λαού, στο συλλαλητήριο του Φεβρουαρίου (4/2/18) στην Αθήνα συγκεντρώθηκαν πάνω από 1,5εκ. , στο συλλαλητήριο του Ιανουαρίου (21/1/19) στην Αθήνα πάλι συγκεντρώθηκαν πάνω από 2εκ. Λαού. Για άλλη μια φορά όμως το εθελόδουλο και προδοτικό πολιτικό προσωπικό της χώρας προχώρησε στην κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών που παραδίδει όνομα, ιστορία, πολιτισμό, εθνότητα και γλώσσα.

Η μεγαλύτερη όμως μορφή εξαπάτησης είναι η μορφή του πολιτεύματος μας (Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία) και η πεποίθηση πως το σύνταγμα μας υπερασπίζεται. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά ζητούμε -και μάλιστα επίμονα- την παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας ή την εφαρμογή του συντάγματος για την επίλυση εθνικών θεμάτων προς όφελος του λαού. Αν θελήσουμε να δώσουμε μια απλουστευμένη έννοια για το τί είναι το σύνταγμα μιας χώρας θα λέγαμε πως είναι οι κανόνες που θέτει ο λαός προς τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας. Ας αναλογιστούμε όμως, έχει ρωτήσει ποτέ κανείς κάποιον από εμάς εάν συμφωνούμε με το σύνταγμα; Μήπως ρώτησαν τον πατέρα μας; τον παππού μας; τον προπάππου μας; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Το σύνταγμα μας ψηφίστηκε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του 1975 και μόνο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποχώρησαν κατά την ψηφοφορία και φυσικά ο λαός δεν είχε καν γνώση του περιεχομένου του (όπως ακριβώς και σήμερα). Από το 1975 μέχρι σήμερα έχουν γίνει τρεις αναθεωρήσεις (1986-2001-2008) με κορμό την μεταβίβαση της εξουσίας προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού και την ασυλία των βουλευτών από κάθε αξιόποινη πράξη και ήδη συζητούν την τέταρτη αναθεώρηση στην βουλή. Οι κανόνες άσκησης εξουσίας συζητούν και αποφασίζονται από αυτούς που ασκούν την εξουσία. Πόσο δημοκρατικό μπορεί να είναι αυτό και πόσο αντιπροσωπευτικό για την μορφή του πολιτεύματός μας;!

Είναι πολύ εύκολο λοιπόν να κατανοήσουμε γιατί δεν εμπιστευόμαστε κανέναν πολιτικό, γιατί έχουμε καταλάβει μέσα μας πως οι πολιτικοί έχουν καταλύσει την δημοκρατία και κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης. Η Δημοκρατία στην χώρα μας έχει καταλυθεί εδώ και δεκαετίες, έχει καταλυθεί από τότε που ψάχνουμε για σωτήρες και μεσσίες, από τότε που δίνουμε μια εντολή εξουσίας εν λευκώ χωρίς επιπτώσεις, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς ρήτρες ποινικές ή ηθικές. Από τότε που η εξουσία διαχειρίζεται το σύνταγμα χωρίς την συμμετοχή του λαού και το εφαρμόζει αλ α καρτ ανάλογα την περίσταση και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί δείχνει την θέληση της να παραμείνει στην θέση της πατώντας πάνω σε λαό, πολιτισμό, ιστορία και Πατρίδα.

Λάππας Ελευθέριος

μέλος ΑΝΤΙ…ΔΡΩ

Σκέψεις για τις αυτοδιοικητικές εκλογές

Είναι πλέον εμφανές πως είμαστε σε προεκλογική περίοδο, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στην περιφέρεια Ηπείρου τα μαχαίρια έχουν βγεί για τα καλά και ήδη ψιθυρίζονται κάποιες συνεργασίες. Οι υποψήφιοι άρχισαν να οργανώνουν τα επιτελεία τους και να εξαγγέλουν “καινοτόμες ιδέες” . Η άρχουσα δημοτική παράταξη εργάζεται πυρετωδώς πάνω σε έργα ανάπλασης και καλαισθησίας. Το “μεγάλο όραμα” για μείωση δημοτικών τελών, οργάνωσης και ανάδειξης του δήμου και της Ηπείρου σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη. Τα sosial media έχουν κατακλυστεί από διαφημίσεις υποψηφίων και τα κλασσικά τοπικά ΜΜΕ αρχίζουν να παίρνουν θέσεις για το μεγάλο φαγοπότι.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες και εσύ αναγνώστα μου να διαβάζεις για ώρες όλα αυτά που επαναλαμβάνονται μονότονα σε όλες τις προεκλογικές περιόδους. Αυτό είναι το δράμα, αυτό είναι το λυπηρό, αυτό είναι η ταυτότητα της πολιτικής μας ζωής. Για όσους είναι εκλεγμένοι πρωταγωνιστούν: οι φαμφάρες, οι απλουστεύσεις, η βιτρίνα της τελευταίας στιγμής, η αναγωγή του τίποτα στα πάντα, η στρέβλωση της πραγματικότητας, η ωραιοποίηση του αίσχους. Για τους διεκδικητές: οι κατηγορίες και οι υποσχέσεις για: συμμετοχή των πολιτών, διαφάνεια και έλεγχο, είναι πάντα ο κεντρικός τους άξονας.

Την επομένη των εκλογών η ίδια ιστορία: αφαίμαξη των πολιτών μέσω παράλογων τελών, λεηλασία του λαού μέσα σε σαλόνια, και κάτω από τραπέζια, συνέχιση της ίδιας πολιτικής και σχεδόν κάθε προεκλογική υπόσχεση να μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να κρύβεται πίσω από λέξεις και φράσεις του τύπου: “παραλάβαμε καμμένη γή” ,“τα ταμεία είναι άδεια”, “οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν” ή “τώρα θα συνεχίσουμε το έργο μας”,“ τώρα μπορούμε να κάνουμε πράξη το όραμα” κτλ. Στο ίδιο έργο θεατές, ίσως αλλαγή προσώπων όχι όμως πολιτικής ουσίας όχι τακτικής και εφαρμογής όχι διαφάνειας και, το πιο σημαντικό, όχι συμμετοχή των πολιτών σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει πάντα να αποφασίσουν άλλοι για μας και το μέλλον μας σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και το δικό τους συμφέρον. Αυτή την κρεατομηχανή ηθικής, αξιών, ιστορίας και πολιτισμού, αυτόν τον ολιστικό κρετινισμό τον ονομάζουν “δημοκρατία”.

Πόση υποκρισία Θεέ μου!

Εγώ λοιπόν, αρνούμαι να συμμετέχω άλλη μια φορά σε ένα έργο παρωδία, σε ένα καλοστημένο παιχνίδι κάποιων “λεφτάδων” που προσπαθούν να κάνουν “δουλείτσες” πάνω στην πλάτη των παιδιών μου και την δική μου. Αρνούμαι να ακούσω κάθε υποψήφιο ο οποίος είναι έτοιμος να μου υποσχεθεί τα πάντα χωρίς καμία δέσμευση. Εξοργίζομαι όταν βλέπω ανθρώπους να επιζητούν στην ψήφο μου μια λευκή επιταγή με υποθήκη το μέλλον των παιδιών μου και την ιστορία των προγόνων μου. Αντιδρώ στην λογική των υποψήφιων εξουσιαστών που μου χαμογελούν μέχρι να τους ψηφίσω και έπειτα με εγκαλούν για τις επιλογές μου που στηρίχθηκαν σε ψεύτικα λόγια από ανθρώπους χωρίς ηθικούς φραγμούς.

Φυσικά η μη συμμετοχή στις εκλογές είναι ακόμα πιο καταστροφικό, είναι ένα άλλοθι στο σύστημα που μας έχει φορεθεί από το 1830 και έπειτα.

Υπάρχει λύση; γίνεται διαφορετικά; Τι χρειαζόμαστε για να αλλάξουμε ένα κομμακρατικό- παραταξιακό δήθεν δημοκρατικό να πάμε τουλάχιστον σε ένα Αντιπροσωπευτικό σύστημα;

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η έμπρακτη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, οι φαμφάρες για δήθεν λαϊκές συνελεύσεις κάθε εξάμηνο ή όποτε άλλοτε κρίνει ο κάθε εξουσιαστής είναι εξαπάτηση ψηφοφόρων και αυτό σύμφωνα με το νόμο διώκεται.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η διαφάνεια σε κάθε τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι δήθεν διαβούλευση ή δήθεν συγκεντρώσεις προτάσεων ή φωτογραφικούς διαγωνισμούς που αποφασίζονται σε χλιδάτα σαλόνια και κλειστά γραφεία. Αυτό λέγεται διαφθορά και διώκεται από τον νόμο.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η επιβολή χρηστής διαχείρισης και αυτό γίνεται μόνο με διαφάνεια και με συμμετοχή των πολιτών. Γιατί όταν μονοπωλιακές επιχειρήσεις καταντούν “προβληματικές” του 80’ και οι υπεύθυνοι τις παρουσιάζουν σαν τρελά αναπτυσσόμενες τότε η διαχείριση είναι κάκιστη. Αυτό λέγεται διασπάθιση δημόσιου χρήματος και διώκεται από τον νόμο.

Για να γίνουν όμως τα παραπάνω στην πόλη μας χρειάζεται μια ομάδα ΠΟΛΙΤΩΝ η οποία θα είναι έτοιμη να δώσει στους πολίτες το “ελέγχειν”, το “ανακαλείν” και το “ευθύνειν” όπως το έκανε ο Σόλωνας και το περιέγραψε ο Αριστοτέλης.

Λάππας Ελευθέριος

μέλος του Αντιδρώ

Ποιοί δεν θέλουν την ένωση του Λαού

Το αφήγημα της φερόμενης Ελληνικής κυβέρνησης περί εξόδου από τα μνημόνια φαίνεται να μην πείθει κανέναν όχι μόνο εντός Ελλαδικού χώρου αλλά και εκτός. Η ανεργία καλπάζει, το χρέος ανεβαίνει, οι επενδυτές άφαντοι. Στο αφήγημα αυτό περιλαμβάνεται η λέξη “ανάπτυξη” η οποία πήρε νέα έννοια και σημαίνει την λεηλασία, την λαθρομετανάστευση, τον αναγκαστικό εποικισμό και το ανελέητο κυνηγητό φοροεισπράξεων σε κάθε ντόπια επιχείρηση. Επίσης νέα έννοια δόθηκε στην λέξη “ επενδύσεις” που θέλει την εγκατάσταση κάθε σκοτεινού, αγνώστου ταυτότητος προέλευσης και αντικειμένου διεθνούς fundκαι άλλων υπερεθνικών εταιριών που λεηλατούν τον τόπο μέσα από λεόντιες συμβάσεις, παραχωρήσεις δημόσιας περιουσίας λιμανιών, αεροδρομίων, ενεργειακών πόρων και κάθε λογής περιουσιακού υπέργειου ή υπόγειου στοιχείου της Πατρίδας μας.

Μέσα σε οχτώ χρόνια μνημόνια, μεταρρυθμίσεις και αξιοποιήσεις έσπρωξαν 500χιλ νέους στην μετανάστευση, 15χιλ σε αυτοκτονίες, 400χιλ επιχειρήσεις σε λουκέτο και 3,5 εκ Έλληνες κάτω από το όριο της φτώχειας. Δεν φτάνουν όμως όλα αυτά τα δεινά που περνά ο λαός μας, οι υπηρέτες της ΕΕ και των διεθνών κορακιών μας οδηγούν και σε εδαφικούς διαμελισμούς παραχωρώντας εκτός από ονομασίες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες (Μακεδονία και Β.Ήπειρο)με τον πολιτισμό μας και την ιστορία μας αλλά και δικαιώματα σε ξηρά και θάλασσα, δεχόμενοι τον αλυτρωτισμό κρατιδίων (Σκόπια) και ομάδων (Αλβανοτσάμηδων) που έβλαψαν ανεπανόρθωτα τον Ελληνισμό και καταδικάστηκαν για αυτή την εγκληματική τους δράση.

Αυτή τη ζοφερή κατάσταση την βιώνουμε καθημερινά και περιμένουμε να έρθει κάποια στιγμή η λύτρωση. Την λύτρωση αυτή κάποιοι την περιμένουν στον καναπέ τους από τον Θεό ή από το ξανθό γένος, κάποιοι από τους Ελοχίμ και κάποιοι από αυτόφωτους σωτήρες που κρατούν την μοναδική αλήθεια.

Οι χειρότεροι είναι οι τελευταίοι, οι οποίοι βάζουν αγωνιστές και αγωνίστριες με αγαθούς σκοπούς να υπηρετήσουν τα σκοτεινά τους σχέδια τα οποία ταυτίζονται με τους επικυρίαρχους, τροφοδοτώντας με ψεύδη και φρούδες ελπίδες τον λαό. Είναι αυτοί που δεν διστάζουν να κατηγορήσουν με κάθε είδους συκοφαντία, είναι αυτοί που έχουν δύναμη στον λόγο να διαστρεβλώνουν την αλήθεια και τα γεγονότα και να μετατρέπουν κάθε πιθανό σενάριο ένωσης δυνάμεων σε μίασμα που δημιουργείται από σκοτεινές δυνάμεις. Αυτούς τους “ηγέτες” τους βλέπουμε σε πολλά κινήματα, κινήσεις, κόμματα διασπώντας τον λαό σε χίλια κομμάτια προσπαθώντας συνεχώς την ενεργοποίηση κοινωνικών αυτοματισμών σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας. Είναι τόσο απλό αυτό το σχέδιο και το διαπιστώνουμε καθημερινά όλοι όσοι θέλουμε να βρεθεί ένας τρόπος ένωσης, ένας τρόπος συνεργασίας, ένας τρόπος κοινής δράσης ενάντια στο κατοχικό καθεστώς.

Για να είμαι ειλικρινής εγώ το διαπίστωσα πριν από λίγο καιρό κλείνοντας τα αυτιά μου σε όλους αυτούς που με προειδοποιούσαν και με συμβούλευαν. Βλέπετε ήμουν κι εγώ στους “χρήσιμους ηλίθιους” που πίστευα πως όλοι κινούνται από τα ίδια πατριωτικά αισθήματα, τόλμη, παρρησία και ειλικρίνεια όπως όλοι οι γνήσιοι πατριώτες. Με πόνο ψυχής όμως κατάλαβα πως κάποιοι οι οποίοι ορκιζόταν για τα ιδανικά τους , τις αξίες τους, για την ειλικρίνεια, την καθαρότητα του λόγου τους και τον πατριωτισμό τους είναι τόσο μικροί τόσο λίγοι που δεν διστάζουν να κατηγορούν να λένε ασύστολα ψέμματα κατηγορώντας και λασπολογώντας προς κάθε κατεύθυνση και τέλος να ισοπεδώνουν κάθε δημοκρατική λειτουργία που μέχρι χθες υπερασπιζόταν.

Όλα αυτά γίνονται για δυο προφανής σκοπούς: α) για να διατηρήσουν με κάθε τρόπο την “ηγετική καρέκλα” και β) για να πάρουν την επιβράβευση του συστήματος από το οποίο λαμβάνουν εντολές και κατευθύνσεις. Είπαμε ο τελικός σκοπός είναι η διάλυση κάθε ενωτικής προσπάθειας και ο πολυκερματισμός της κοινωνίας.

Αυτή όμως είναι η μια πλευρά, είναι η πλευρά του συστήματος που έχει την διαχείριση της κρατικής μηχανής, τα κόμματα του κοινοβουλίου και τα παρακλάδια του εκτός κοινοβουλίου. Είναι αυτοί που κρατούν το βάζο με το μέλι και τρώνε με χρυσά κουτάλια. Ο μοναδικός τους φόβος είναι ηεπανάσταση των μελισσών δηλαδή του λαού, αυτή είναι η άλλη πλευρά. Είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι θέλουν και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να ενημερώσουν να αφυπνίσουν και να προσκαλέσουν τον λαό σε ενότητα και ομαιχμία ενάντια στην κατοχή που μας έχει επιβληθεί.

Μπορεί να ρωτήσει κάποιος: “Που είναι όλοι αυτοί;” Μια πολύ συνοπτική απάντηση είναι τρεις λέξεις: “Κοίτα στον καθρέφτη”. Το ζητούμενο αγαπητοί μου είναι να βρούμε αυτά που μας ενώνουν, και αυτά είναι μεγάλες αξίες που κλείνονται σε απλές λέξεις όπως Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια, Παιδεία, Ελληνισμός, Ιστορία, Πολιτισμός, Ελευθερία, Δημοκρατία. Ας κάνουμε μια προσπάθεια λοιπόν ας βρεθούμε όσοι πραγματικά ενδιαφερόμαστε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, την αποκατάσταση της συνταγματικότητας και της ελευθερίας της Πατρίδας.

Δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε με τους συστημικούς διασπαστές ηγετίσκους και αρχηγίσκους που θέλουν να κρατούν κάθε είδους ταμπέλα. Έχουμε υποχρέωση ηθική και κοινωνική απέναντι στα παιδιά μας και τους προγόνους μας να ενωθούμε για να χτυπήσουμε τον πραγματικό εχθρό που βρίσκεται εντός των πυλών και αυτός είναι σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας εντός κοινοβουλίου, όσο για τα παρακλάδια του οι ρουφιάνοι, οι συκοφάντες και τα γκρουπούσκουλα θα τα ξεράσει η κοινωνία μέσω του παχέος εντέρου όπως κάνει κάθε ζωντανός οργανισμός τα παράσιτα.

Λάππας Ελευθέριος

Lappasoe

Συμμετοχή στα συλλαλητήρια

Το συλλαλητήριο στα Γιάννενα

    Οι Έλληνες ξεχύθηκαν εχθές σε 24 πόλεις , 24 πλατείες ξεχύλησαν από πατριώτες, από απλούς ανθρώπους που θέλησαν να διαδηλώσουν την αντίθεση τους και την αγανάκτηση τους σε όλα αυτά που γίνονται στο όνομα του Ελληνικού λαού και είναι εις βάρος του.

Όλες αυτές οι χιλιάδες κόσμου έδωσαν ένα μήνυμα σε όλους αυτούς που υπηρέτησαν και υπηρετούν την λεηλασία της Πατρίδας :

<<ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ, ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ >>

Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για δήθεν αριστερά και δήθεν δεξιά, λένε ψέμματα.

Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για μνημόνιο και αντιμνημόνιο, παραπλανούν.

Δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά υπάρχουν Πατριώτες από την μια και προσκυνημένοι δοσίλογοι από την άλλη.

Δεν υπάρχει μνημόνιο και αντιμνημόνιο υπάρχουν κατοχικές και αντικατοχικές δυνάμεις.

Όλες αυτές οι συντεταγμένες κατοχικές δυνάμεις μαζί με τους δοσίλογους και τους προσκυνημένους μας οδήγησαν σε γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους, μας οδήγησαν σε οικονομική και βιοτική εξαθλίωση και τώρα φθάνουν στο τελικό τους σκοπό τον διαμελισμό και την λεηλασία του τόπου.

Κανένας από τους τριακόσιους της βουλής μαζί με τον περίγυρο τους (εσωτερικό και εξωτερικό) δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό. Κανένας από όσους μαζεύτηκαν στις πλατείες δεν θα τους επιτρέψει να το κάνουν αυτό.

Οι Έλληνες δεν προσκυνούν Αντιδρούν!

Αντιδρούν και απαιτούν την ελευθερία της Πατρίδος!

Αντιδρούν και απαιτούν την τιμωρία όλων όσων ευθύνονται για την αποδυνάμωση της χώρας τις αυτοκτονίες, την μετανάστευση, τον στραγγαλισμό των επιχειρήσεων και την οικονομική ομηρία του λαού.

Αντιδρούν και απαιτούν την Ελλάδα μια και αδιαίρετη γιατί Κύπρος σημαίνει Ελλάδα, Θράκη σημαίνει Ελλάδα, Ήπειρος σημαίνει Ελλάδα, Μακεδονία σημαίνει Ελλάδα.

Λάππας Ελευθέριος

Μέλος του Αντι…δρώ

Το μαύρισμα στις εκλογές

Όσοι νομίζουν πως η τιμωρία των πολιτικών είναι να τους <<μαυρίσουμε >> στις εκλογές, τότε έχουν μαύρα μεσάνυχτα και καλά θα κάνουν να μην πάνε ποτέ να ψηφίσουν. Ίσως θα ήταν καλύτερα να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω.

Η “πολιτική” είναι αυτή που καθορίζει τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας. Ας μου απαντήσει κάποιος σε τι διαφέρει ένας κοινός απατεώνας που με τις πράξεις του βλάπτει εμάς και τα παιδιά μας από έναν πολιτικό που συναινεί ή υπογράφει νόμους οι οποίοι βλάπτουν την ζωή των πολιτών; Σε τι διαφέρει ένας δολοφόνος από έναν πολιτικό ο οποίος αδιαφορεί για την υγεία την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών; Σε τι διαφέρει ένας ληστής από έναν πολιτικό που παίρνει μίζες, δεν φορολογείται και κρύβει εισοδήματα που προέρχονται από “γερά” πορτοφόλια για να προωθήσει νόμους; Σε τί διαφέρει ένας προαγωγός από έναν πολιτικό που υπερφορολογεί αλλά ταυτόχρονα νομοθετεί ασυλίες για τον εαυτό του και τους παρατρεχάμενους του; Σε τι διαφέρει ένας τοκογλύφος από έναν πολιτικό που ψηφίζει σκληρή δημοσιονομική πολιτική για το λαό και παράλληλα νομοθετεί πλούσιες αμοιβές και παροχές για τον ίδιο;

Οι πολιτικοί έρχονται με χίλια δυο παραμύθια προεκλογικά, μας φουσκώνουν τα μυαλά με λέξεις και συνθήματα και από την στιγμή που αναλαμβάνουν την εξουσία, από την πρώτη κιόλας πράξη γίνονται ίδιοι με τους προηγούμενους. Συγκρίνεται τις προγραμματικές δηλώσεις του ΓΑΠ, του Σαμαρά και του Τσίπρα να δείτε πόσο πολύ μοιάζουν. Σε ορισμένα σημεία χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες λέξεις, ταιριάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους που νομίζεις πως τις έγραψε ο ίδιος άνθρωπος. Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως είναι η επόμενη των προγραμματικών δηλώσεων, πάλι χρησιμοποιούν ίδια συνθήματα για να ανατρέψουν κάθε τι που είπαν προεκλογικά.

Στο ίδιο έργο θεατές. Πρίν της εκλογές με το λαό μετά τις εκλογές με τα συμφέροντα ντόπια και ξένα που επιζητούν την λεηλασία του τόπου και την οικονομική και κοινωνική ασφυξία του λαού. Και ποιος είναι αυτός που πληρώνει την νύφη; ποιος είναι αυτός που συνεχώς σφίγγει το ζωνάρι; ποιός προσεύχεται στην Παναγιά για το κακό που τον βρήκε; Ο δύστυχος και παραπλανημένος Ελληνικός λαός. Ένας περήφανος λαός που έχει την ατυχία να είναι καλάγαθος ειλικρινής και φιλόξενος . Ένας λαός όμως που έχει μάθει να πέφτει και να σηκώνεται ξανά και ξανά. Ένας λαός που έχει μάθει να πολεμά όταν όλοι οι άλλοι προσκυνούν. Ένας λαός που γιορτάζει την αρχή του πολέμου γιατί η αρχή αυτή σημαίνει ξεσηκωμός σημαίνει λευτεριά σημαίνει αναγέννηση. Ένας λαός που έχει γεννήσει τα πιο λαμπρά μυαλά της παγκόσμιας ιστορίας που δημιούργησαν τον ανθρώπινο πολιτισμό και τον έδωσαν με τόση απλοχεριά σε όλο τον κόσμο. Ένας λαός που έχει την ευλογία να ζει σε έναν από τους πιο σημαντικούς γεωστρατηγικούς και γεωπολιτικούς χώρους του πλανήτη. Ένας λαός που έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, είναι πολύ ευκολόπιστος. Πέφτει θύμα ανεύθυνων τυχοδιωκτών και φιλόδοξων αλλά ουσιαστικά αμόρφωτων καθηγητών που τον οδήγησαν στα δόντια των παγκόσμιων αρπακτικών.

Εάν λοιπόν αποδεχτούμε την λογική του <<μαυρίσματος>>, αποδεχόμαστε την ρεμούλα τον δοσιλογισμό,την πατριδοκαπηλία, την απατεωνιά, την μονόφθαλμη δικαιοσύνη, την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την καταστρατήγηση του συντάγματος. Με την λογική αυτή γινόμαστε συνένοχοι στο έγκλημα της γενοκτονίας του Ελληνικού λαού συνένοχοι στην εξαφάνιση του Ελληνικού πολιτισμού συνένοχοι στην παραχάραξη της Ελληνικής ιστορίας συνένοχοι στον διαμελισμό της Πατρίδας.

Με την λογική αυτή δεχόμαστε τον δεσποτισμό την κηδεμονία και αρνούμαστε την ελεύθερη έκφραση και την Δημοκρατία. Με την λογική αυτή δεχόμαστε πως είμαστε κατώτεροι και πως δεν έχουμε δικαίωμα να αποφασίσουμε για την ζωή μας. Με την λογική αυτή χρήζουμε αυτόφωτους δήθεν σωτήρες και ηγέτες οι οποιοί σκοπό έχουν την προσωπική φιλοδοξία και πιστεύουν στον Μαμωνά.

Η λογική αυτή είναι των συνενόχων και εγώ αρνούμαι να γίνω συνένοχος αρνούμαι να συναινέσω στο θάνατο των παιδιών μου και της Πατρίδος μου. Η λογική αυτή είναι των παρτάκιδων και των σκουληκιών που πιστεύουν πως έρποντας κάποια στιγμή θα φτάσουν στην κορυφή και έχουν συνηθίσει να τρων τις ακαθαρσίες των σκουληκιών που βρίσκονται μπροστά τους.

Ένας πολιτικός άνδρας είναι υποχρεωμένος να μετράει τα λόγια του και να είναι ειλικρινής. Οι υποσχέσεις δεν αρμόζουν σε έναν πραγματικό πολιτικό ο οποίος είναι ταγμένος στο κοινό καλό και το εθνικό συμφέρον. Ο πολιτικός δεν τάζει ούτε υπόσχεται προτείνει λύσεις οι οποίες είναι δοκιμασμένες ή καλά μελετημένες και είναι έτοιμος να δεχθεί και τους καρπούς αυτών των προτάσεων όποιοι κι αν είναι. Οι πράξεις του καθορίζουν ζωές και συνειδήσεις ,πρέπει λοιπόν να μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτής της ευθύνης.

Ο πολιτικός πρέπει να δεσμεύεται έμπρακτα για όλα όσα λέει απέναντι στο λαό ηθικά και υλικά. Η δέσμευση είναι ένας όρος που η νομική επιστήμη μπορεί να τεκμηριώσει στον υπέρτατο βαθμό. Υπάρχουν νομικά κείμενα από τα οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε με τίποτα ούτε από τις δεσμεύσεις ούτε από τις κυρώσεις που επιβάλουν. Τέτοια κείμενα πρέπει να υπογράφει κάθε πολιτικός πριν ανοίξει το στόμα του. Νομικές δεσμεύσεις οι οποίες θα φέρουν τον λόγο του λαού τις δεσμεύσεις του πολιτικού και θα επιβάλουν αυστηρές κυρώσεις σε περίπτωση αθέτησης.

Στην χώρα μας οι πολιτικοί απατεώνες έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα το οποίο επιτρέπει στον πολιτικό να λέει ότι του κατέβει μόνο και μόνο για να μαζέψει ψήφους. Η μοναδική εξουσία που μπορεί να εγκαλέσει έναν πολιτικό για τις πράξεις του είναι η δικαιοσύνη. Μια δικαιοσύνη που έχει τα χέρια της δεμένα λόγω των ασυλιών που προστατεύουν τους πολιτικούς. Άρα ποιός μένει; Μένει ο κυρίαρχος λαός. Αυτός και μόνον αυτός μπορεί να επιβάλει ένα σύστημα δημοκρατικό με ισονομία ισοκρατία και ισηγορία. Αυτός και μόνο αυτός μπορεί να αποδεσμεύσει τα χέρια της δικαιοσύνης καταργώντας τις ασυλίες και όλες τις ευνοϊκές διατάξεις υπέρ των πολιτικών.

Αυτό μπορεί να το κάνει ένας ενωμένος κυρίαρχος λαός όπου η ένωση του στηρίζεται σε γερές βάσεις που οικοδομούνται με όρους σωστού λάθους και δίκαιου άδικου. Οι όροι αριστεράς δεξιάς, φασισμού αντιφασισμού, μνημόνιο αντιμνημόνιο κ.ο.κ. είναι μέσα στα πλαίσια του διχασμού, της προπαγάνδας και της αποβλάκωσης που προωθείται από το σύνολο του πολιτικού εθελόδουλου προσωπικού που αποσκοπούν στον πολυκερματισμό του λαού.

Είναι τόσο εύκολο να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και να αφήσουμε στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν. Πολύ εύκολα μας έρχονται στο μυαλό οι λέξεις “Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια” φτάνουν αυτά τα τρία για να καταλάβουμε πως η τιμωρία των ενόχων για την κατάντια της Πατρίδας, την επιβολή της κατοχής , τον παραγκωνισμό της Θρησκείας, την προσπάθεια ισλαμοποίησης, την διάλυση της Οικογένειας, την παραχάραξη της ιστορίας και την επιβολή του παραφύση σε φύση δεν αρκεί μόνο το <<μαύρο>> στις εκλογές.

Το επόμενο βήμα είναι η βούληση του ενωμένου λαού να εκφραστεί πάνω σε νέους πολιτικούς νέα κόμματα που έχουν προτάσεις ρεαλιστικές και έχουν το ανάστημα και την τόλμη να δεσμεύονται ηθικά και υλικά απέναντι στον Ελληνικό λαό. Με τον λαό ενωμένο μπορούμε να αλλάξουμε την χώρα, όσο παίζουμε το παιχνίδι του μονόδρομου και διατηρούμε αυταπάτες πως το <<μαύρισμα>> είναι τιμωρία η πατρίδα θα συνεχίζει να ξεπουλιέται.

Αυτό που ίσως θα είναι αρκετό σαν τιμωρία θα είναι όλοι αυτοί που ευθύνονται για τις εξοντωτικές αυτές πολιτικές αποφάσεις και την υλοποίησή τους να αντιμετωπίσουν τον φυσικό δικαστή όπως κάθε κοινός απατεώνας, προδότης, ληστής, προαγωγός δοσίλογος και δολοφόνος.

Λάππας Ελευθέριος

Μέλος ΠΓ Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου

Δυο ομάδες όλη η κατάντια μας

Του Κωνσταντίνου Β. Ντακαλέτση, Δικηγόρου

Συναντήθηκαν προχθές το βράδυ σ’ ένα καράβι, δυο ομάδες αθλητών.

Η πρώτη, με περισσότερους από 100 αθλητές, ηλικίας 10-12 ετών (μικρούς ήρωες), που ξεκίνησαν από τις 6 τα χαράματα, σε αντίξοες συνθήκες, μακριά από την έδρα τους, χωρίς καλά-καλά αποδυτήρια και ζεστό νερό, χωρίς ξεκούραση αλλά με πείσμα και ψυχή, έδωσαν τον αγώνα τους πολιτισμένα κι όμορφα με τους περισσότερους αθλητές να πετυχαίνουν ατομικά ρεκόρ και πάρα πολλούς να παίρνουν μετάλλια (χρυσά, αργυρά, χάλκινα), χωρίς κανένα οικονομικό όφελος. Κατάκοποι και ταλαιπωρημένοι πήραν το ταξίδι της επιστροφής.

Την ίδια ώρα η δεύτερη ομάδα, περί τους 22 αθλητές (11+11), ηλικίας 20-30 ετών περίπου, επέστρεφε κι εκείνη από τον εκτός έδρας αγώνα της, με όλες τις ανέσεις της αλλά με μέτρια αποτελέσματα τόσο της ημέρας όσο και γενικότερα της ομάδας, πλην όμως με πολύ καλές αμοιβές.

Κατά τη συνάντηση θα περίμενε κανείς η δεύτερη ομάδα (η μέτρια) να δώσει συγχαρητήρια στην πρώτη (που διέπρεψε) και να «υποκλιθεί» με ταπεινότητα μπροστά στους μικρούς-ήρωες αθλητές που έδωσαν την ψυχή τους γι’αυτό που αγαπούν. Κι όμως τα πράγματα έγιναν ανάποδα. Λίγοι στην αρχή, πολλοί αργότερα μικροί αθλητές, παρασυρμένοι από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και από κάποιους κηδεμόνες τους έτρεξαν εκείνοι να υποκλιθούν στους μέτριους, να φωτογραφηθούν μαζί τους, να ζητήσουν αυτόγραφο και σε μερικές περιπτώσεις το αυτόγραφο των μετρίων να μπει στο μετάλλιο των άξιων! Οι δε μέτριοι, όλο χαμόγελο και κομπασμό δεν διανοήθηκαν καν να ζητήσουν  κι εκείνοι αυτόγραφο ή μια φωτογραφία από τους άξιους μικρούς-ήρωες αθλητές.

Δυστυχώς, η ίδια εικόνα παντού, όχι μόνο στον αθλητισμό. Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν τι φταίει για την κατάντια μας. Όταν οι άξιοι υποκλίνονται στους μέτριους, όταν αντιστρέφονται οι ρόλοι και τοποθετείς τα πόδια στο κεφάλι και το κεφάλι στα πόδια, τότε ούτε να προχωρήσεις μπορείς ούτε να σκεφτείς…

Καληνύχτα Ελλάδα, κοιμήσου βαθιά και ονειρέψου τι θα βρεις όρθιο όταν ξυπνήσεις!

Πλειστηριασμοί: Μια υγιής αντίδραση της κοινωνίας που αξίζει να αναπαραχθεί σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας

(Το παρακάτω κείμενο κατατέθηκε με αρ. πρωτ. 117-23/02/2018

ενυπόγραφα από 233 συμπολίτες μας)
________________________________

Προς
τον Συμβολαιογραφικό Σύλλογο
Εφετείου Ιωαννίνων
Ιωάννινα 7/2/2018

Έκκληση – Διαμαρτυρία

Οι κάτωθι υπογράφοντες την παρούσα, Έλληνες πολίτες, κάτοικοι Ιωαννίνων (ως επί το πλείστον) απευθυνόμαστε προς το Σύλλογό σας και όλα τα μέλη του, αναφορικά με το μείζον ζήτημα των πλειστηριασμών ακινήτων συμπολιτών μας, που έχει ενσκύψει στην κοινωνία μας τους τελευταίους μήνες, ως απόρροια των πολιτικών επιλογών των κυβερνώντων οι οποίοι τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία ξένων συμφερόντων (Ε.Ε., Ευρωπαϊκές Τράπεζες, Δ.Ν.Τ. κ.λ.π.). Επιλογές που αποδεδειγμένα πλέον κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν την Ελληνική Οικονομία, τα νοικοκυριά, τους επαγγελματίες, ολόκληρη την Ελληνική Κοινωνία.
Ήδη, κάποιοι εξ ημών, έχουμε εκφράσει δημοσίως την αντίθεσή μας στην διενέργεια οποιουδήποτε είδους πλειστηριασμού με κινητοποιήσεις και παρουσία μας στο Ειρηνοδικείο Ιωαννίνων και έχουμε αιτιολογήσει πλήρως την στάση μας αυτή: «Κάτω από τις σημερινές συνθήκες της άγριας περικοπής των εισοδημάτων, δημευτικής φορολογίας και υπό καθεστώς μνημονιακής κατοχής, η αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας του λαού, μέσω των πλειστηριασμών, συνιστά παραβίαση των θεμελιωδών διατάξεων των άρθρων 17, 21 και 25 του Συντάγματος και κανένας πλειστηριασμός δεν πρέπει να γίνεται ανεκτός από τους πολίτες».
Δυστυχώς η Πολιτεία, αντί να επιλύσει το ζήτημα διαχωρίζοντας τα θύματα της οικονομικής κρίσης από τους κατά περίπτωση απατεώνες και συστηματικούς κερδοσκόπους κακοπληρωτές, προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου καταστρατήγηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και κατάργησης της δημοσιότητας του πλειστηριασμού, μέσω της ηλεκτρονικής τους πλέον διεξαγωγής, χωρίς μάλιστα η ηλεκτρονική πλατφόρμα να ελέγχεται από το Υπουργείο, ενώ ταυτόχρονα, κατ’ απαίτηση των Τραπεζών, παρέκαμψε τις όποιες αντιρρήσεις και αντιδράσεις των κατά τόπους συμβολαιογράφων (και τις δικές σας), προβλέποντας ως δυνατή την επιλογή συμβολαιογράφου της πρωτεύουσας του Κράτους! Δεν υπάρχει συνεπώς αμφιβολία σε κανέναν (ούτε και σε σας) ότι πρόκειται περί απόπειρα αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας ανθρώπων που, χωρίς να ευθύνονται, θα μείνουν σύντομα στο δρόμο. Η δε αρπαγή αυτή πρόκειται να γίνει με «εργαλεία» της Πολιτείας, δηλαδή εσάς τους Συμβολαιογράφους, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα μετατραπείτε σε «αποδιοπομπαίους τράγους» ενός κοινωνικού εγκλήματος που άλλοι διαπράττουν, οι «δακτυλοδεικτούμενοι» των τοπικών κοινωνιών και -για κάποιους- οι σύγχρονοι «κουκουλοφόροι» της σημερινής μνημονιακής κατοχής.
Με εξαίρεση κάποιων εκ των μελών σας, όπως (αλφαβητικά) η κα Ξανθίππη Λέντζαρη, ο κ. Σταύρος Παργανάς, η κα Ευφροσύνη Σούρλα, η κα Μυρτώ Σπύρου, η κα Σταματική Φράγκα-Ζαχαριά και η κα Παρασκευή Χαλιαμάνη, που επανειλημμένως έχουν διεξάγει ή έχουν επιχειρήσει να διεξάγουν πλειστηριασμούς τους τελευταίους μήνες, ο Σύλλογός σας (προς τιμήν του) τόσο δια των οργάνων του όσο και δια των μελών του έχει επιλέξει την αποχή από τους πλειστηριασμούς.
Σας καλούμε λοιπόν να συνεχίσετε την ίδια στάση και πέραν της 21/2, απέχοντας επ’ αόριστο από κάθε είδους πλειστηριασμό, καλώντας και τους υπολοίπους συναδέλφους σας να πράξουν το ίδιο, παραμένοντας έτσι κομμάτι της κοινωνίας μας, συμμετέχοντας στο δράμα της. Αφήστε τα «αρπακτικά» των Τραπεζών να συνεργαστούν με τα «κοράκια» των Αθηνών που τυχόν θα αποφασίσουν να ενεργήσουν ως νομιμοφανείς “δήμιοι” της περιουσίας των Ελλήνων και που, φυλακισμένοι και σιδερόφρακτοι στα σπίτια και στα γραφεία τους, θα αντιμετωπίσουν την οργή του λαού που σιγοβράζει από χρόνια, έτοιμη να ξεχυθεί επί δικαίους και αδίκους!
Σας καλούμε να μην νομιμοποιήσετε στην πράξη την παράνομη, αδιαφανή και όλως αντισυνταγματική διεξαγωγή των πλειστηριασμών, από 21/2 και μετά, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταστείτε συμμέτοχοι και συνένοχοι στο έγκλημα που έχει δρομολογηθεί αλλά και προφανώς υπόλογοι έναντι της Δικαιοσύνης για ποινικά αδικήματα.
Σας καλούμε να μην υποκύψετε για λίγα ευρώ στον πειρασμό των πλειστηριασμών, υπενθυμίζοντας σας ότι επί δεκαετίες το επάγγελμά σας ήταν από τα καλύτερα αμειβόμενα επαγγέλματα και ότι εσείς οι ίδιοι ήσασταν που είχατε αμειφθεί από τις πωλήσεις των ακινήτων συμπολιτών μας, τα οποία τώρα εκπλειστηριάζονται! Ήρθε η ώρα λοιπόν να στηρίξετε εσείς την κοινωνία, που τα προηγούμενα χρόνια σας στήριζε!
Σας καλούμε να διατηρήσετε την αξιοπρέπειά σας και την θέση σας στην κοινωνία, δίπλα της και όχι απέναντί της!

Παράκληση η παρούσα να κοινοποιηθεί σε όλα τα μέλη του Συλλόγου Σας.

Το μήνυμα του συλλαλητηρίου

Μετά το συλλαλητήριο της 4^ης Φεβρουαρίου  2018 βλέπουμε την γνωστή σε όλους μας τακτική του συστήματος να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη σε δευτερεύοντα και άνευ σημασίας πράγματα, όπως το βίντεο με την εκτίμηση της αστυνομίας για τον όγκο του συλλαλητηρίου, ο Μίκης, ο Κασσιμάτης, οι εκπρόσωποι του κλήρου, ο Κασσιδιάρης και άλλα τέτοια χωρίς ουσία και πολιτικό περιεχόμενο.

Λίγες φωνές στέκονται στην «ουσία του συλλαλητηρίου», στο μήνυμα που έστειλε ο Ελληνικός λαός προς τους εγκάθετους κυβερνώντες που ονομάζουν την ολιγαρχία δημοκρατία και την κατοχή ελευθερία. Το μήνυμα που εκφράστηκε σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους από τον Μίκη, τον Κασσιμάτη, την Μπιτάκου, ήταν αυτό που φώναζε ο λαός, αυτό που φώναζαν όλοι οι ομιλητές, αυτό που φωνάζει ολόκληρη η Ελλάδα προς τους προσκυνημένους, προς τους “καλούς” γείτονες και προς τους απανταχού ρυθμιστές των γεγονότων στην χώρα μας.

Ο λαός μίλησε και δεν είναι ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανενός κόμματος, είναι ο λαός που ανησυχεί για την Πατρίδα που διαισθάνεται τον κίνδυνο, την προδοσία για άλλη μια φορά και βλέπει τον δρομολογούμενο διαμελισμό της χώρας. Αυτό κρύβει ο γεωγραφικός προσδιορισμός που θέλει η “κυβέρνηση” να συμφωνήσει, ώστε να έχει το δικαίωμα, ένα κράτος υβρίδιο που έγινε με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Αμερικής και της Γερμανίας να διεκδικήσει εκτός από την Ελληνική ιστορία και Ελληνικά εδάφη. Η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα δώσει στην Αμερική τον έλεγχο της Ανατολικής πλευράς της Ευρώπης προς την Ρωσία και στη Γερμανία την χρησιμοποίηση του Αξιού σαν πλωτό εμπορευματικό σταθμό από το Αιγαίο προς τα ενδότερα των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η δική μας υπογραφή.

Δεν έχει καμία σημασία εάν τα Σκόπια έχουν αναγνωριστεί από άλλα κράτη. Ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων είναι δεδομένος και έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια με συστηματική παραχάραξη της ιστορίας σε όλα τα επίπεδα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας. Το σύνταγμά τους, τα βιβλία τους, η εξωτερική τους πολιτική , οι άθλιες κατασκευές τους με τις οποίες προσπαθούν να καπιλευτούν κάτι που δεν είναι, ακόμα και η σημαία τους, όλα δηλώνουν τις επεκτατικές τους τάσεις. Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο κινείται η Τουρκία με την Θράκη και η Αλβανία με τους Τσάμηδες, περιμένουν στην γωνία σαν λύκοι να πέσουν πάνω στο πρόβατο που το έχουν δεμένο χειροπόδαρα και λέγεται Ελλάδα. Θέλουν και αυτοί μερίδιο, τους το έταξαν και σε λίγο θα έρθει η ώρα του γεύματος.

Η υποτιθέμενη «Ελληνική κυβέρνηση» επαναφέρει το θέμα της ονομασίας τώρα! που η Ελλάδα βρίσκεται στην δεινότερη μεταπολεμική κατάσταση, παραβλέποντας όλους τους κινδύνους, γιατί η επίλυση του ζητήματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση της μεταμνημονιακής Ελλάδας που ευαγγελίζονται και αφού είναι έτσι, είναι προσυμφωνημένη και η λύση του ονόματος, όπως όλα όσα περιγράφονται στα μνημόνια.

Από την αρχή μας λένε “ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ με γεωγραφικό προσδιορισμό” και είναι ακριβώς όπως λένε “δημοσιονομική προσαρμογή” όταν έχουν σκοπό να μας χαρατσώσουν ή “μεταρρυθμίσεις” όταν μας επιβάλουν νέους ληστρικούς φόρους ή “αξιοποίηση” όταν ξεπουλούν την περιουσία μας. Τώρα έρχεται ο διαμελισμός της χώρας. Όλα τα άλλα μπορείς να τα αλλάξεις, μπορείς να βγάλεις τους φόρους και να πετάξεις με τις κλωτσιές τους δήθεν επενδυτές, μπορείς να δημιουργήσεις νέες θέσεις εργασίας και να ανακτήσεις την Εθνική σου κυριαρχία, μπορείς να τιμωρήσεις όλους όσους μας οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή, μπορείς να διαγράψεις το χρέος, μπορέις να φτιάξεις Εθνικό νόμισμα και να φύγεις από την φυλακή της ΕΕ, τον διαμελισμό όμως της Πατρίδας δεν μπορείς να τον αλλάξεις

Ήταν σαφέστατα λάθος η ονομασία «Μακεδονία» στην περιφέρεια της Γιουγκοσλαβίας μετά τον πόλεμο, σε μια εποχή που και πάλι η Ελλάδα παρέπαιε στις σκληρές συνθήκες της ψυχροπολεμικής Ευρώπης. Αλλά είναι άλλο πράγμα να έχεις «Μακεδονική Περιφέρεια» ενός κράτους και άλλο να έχεις κράτος με την λέξη “Μακεδονία” γιατί αυτό σημαίνει υιοθεσία της ιστορίας του πολιτισμού και κάθε τι που πρεσβεύει η λέξη Μακεδονία.

Δυστυχώς αυτά είναι τα αποτελέσματα της κατοχής που έχουν βάλει την Πατρίδα μας οι δοσίλογοι εδώ και 40 χρόνια. Λίγο λίγο, σιγά σιγά, πότε με δάκρυα και πότε με κορώνες, πότε μαστίγιο και πότε καρότο, πότε ομόλογα και πότε δάνεια, πότε χρηματιστήρια και πότε πράσινη ανάπτυξη φτάσαμε στο 2010 που άρχισε η επέλαση των βαρβάρων, η λεηλασία του λαού και του τόπου στο όνομα του χρέους. Ενός χρέους που συνεχώς διογκώνεται και συνθλίβει τον λαό γιατί είναι μια φούσκα, ένα ψέμα μια παραίσθηση που μας δημιουργεί η ΕΕ και το ευρώ.

Δεν ξέρω πόσο πιο απλά να εκφράσω αυτό που βροντοφώναξε προχθές ο Ελληνικός Λαός προς όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τους κρατούντες στην Ελλάδα

Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την ΕΕ και τους υπηρέτες του ευρώ

Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τους Αλβανούς υπηρέτες των Τούρκων

Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τους ανήθικους Τούρκους

Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τους Σκοπιανούς και τις επεκτατικές τους βλέψεις

Ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα του Λαού προς όλο τον κόσμο :

ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΠΡΟΔΙΔΟΥΜΕ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ.

ΛΑΠΠΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

(μέλος Πολιτικής Γραμματείας Ε.ΠΑ.Μ)